کتاب پیرمرد و دریا رمانی است از ارنست همینگوی نویسنده آمریکایی که در سال ۱۹۵۲ چاپ شده. این کتاب ماجرای پیرمرد فقیر ماهیگیری است که ۸۴ روز است هیچ ماهی ای نگرفته. پیرمرد ناامید نیست و با خودش فکر میکنه که ۸۵ عدد شانس اوست و حتما در روز ۸۵ ام ماهی بزرگی خواهد گرفت. پیرمرد ماهیگیر بود و ماهی گرفتن مهمترین هدف زندگی‌اش. با وجود اینکه پیر شده بود همچنان دست از هدف‌اش برنمیداشت. یه جای داستان نویسنده می‌گوید پیرمرد همه چیزش پیر است جز چشمانش. تعبیر زیبایی است چرا که پیری به جسم نیست به فرسوده شدن روح آدمی است و چه بسا انسان در جوانی پیر میشود.
پیرمرد تنها زندگی میکند و در روستا همه جوانان مسخره‌اش میکنند و پیرها برایش دل میسوزانند که مدت زیادی ماهی‌ای نگرفته. تنها همدم او پسرکی است که پیرمرد به او ماهیگیری آموخته. این قسمت داستان من رو یاد جوانان خامی میاندازد که از روی ظاهر پیرمرد، مسخره‌اش میکنند و پسرک که هنوز انسانیت در او زنده است قدردان محبت‌های اوست.
وقتی پیرمرد به دریا می‌رود و دور و دورتر میشود خواننده با پیرمرد تنها میشود و کم کم او را بیشتر میشناسد و به شخصیتش پی میبرد. یکی از قسمت‌های زیبای داستان گفت و گوهای پیردمرد با خودش است. آنجا که خودش رو به خاطر شکار ماهی ملامت میکند، آنجا که به کارش شک میکند و نمیداند ماهی رو از سر غرور کشته یا از سر رسیدن به هدف، آنجا که برای نجات ماهی کشته شده از دست کوسه‌ها تلاش میکند، آنجا که با دستش صحبت میکند و …
قسمت‌هایی از داستان نکات ظریفی رو که تو ماهیگیری مهم هستند بیان میکند و میفهمیم پیرمرد واقعا ماهیگیر متبهری است. پیرمرد تنها و با دستان پینه بسته و ضخمی برای رسیدن به هدفش تلاش میکند. واقعا هر کسی در جایگاه خودش مهم است. لازم نیست همه تحصیلکرده و دکتر و مهندس باشند تا به اصطلاح برای خودشون کسی باشند. میشه آدم معمولی باشیم، یه کشاورز باشیم، یه ماهیگیر باشیم ولی انسان باشیم و جرعه جرعه زندگی رو سر بکشیم. خوبه از این قسمت داستان یاد بگیرم به همه آدمها احترام بگزارم و فکر نکنم از کسی بهترم. واقعا ما آدمها باید بمیریم تا زنده بشویم.
اگر کتاب به زبان اصلی‌خوانده شود قطعا ظرایف ادبی‌اش بهتر درک میشود و لذت خواندن آن دو چندان میشود.
